Eg enn ad venja Óliver vid dagmømmu, skoda hus, tala vid løgfrædinga, og semjandi vid tilvonandi kaupendur. Panta tima i bankanum, hja lækninum (krabbameinsskodun fyrir mømmu, thriggja ara skodun fyrir Mána), tannlækninum (er ekki enn buin ad fara med Mána aftur eftir hr. ømurlega tannlækninn med miklimennskubrjalædid og donaskapinn), reyna ad stilla mig inn a ad vera ad fara ad vinna, med svakalega klikkadan hop af gelgjustelpum, sem eru ad gera øllum lifid leitt og eru ad plana ad thad verdi ømurlegt thegar eg kem aftur i skolann.
Thad er ekki hægt ad leigja hus i Stege, kannski ættum vid bara ad selja bilinn, thad myndi veita okkur meiri pening.
Skodadi hus sem mig langar ad bua i i dag, en thad tharf ad gera helling, svo…..
Thad var “uppselt” a namskeidid hans Kim svo nu er hann a bømmer.
Thad litur ut fyrir ad eg fari bara ein i brudkaup um helgina. Of mikid batteri og vesen og Óliver ad fa tennur, med raudan rass og jamm og jæja.
Langar svolitid til ad leggjast undir feld og vera vakin thegar øll mal min eru leyst og hversdagsleikinn rennur afram eins og fallegur lækur…. ha ha ha 🙂 En thad thydir ekkert ad vera ad væla og skæla, eg hef thad mjøg gott og børnin min eru stillt og yndisleg og bara um ad gera ad halda haus.
Thegar eg sotti Mána i dag a leikskolann thurftum vid ad labba sma i bilinn og fara yfir gøtu og svo vorum vid ad tala um ad hann ætti alltaf ad halda i høndina a fullordnum a leidinni yfir gøtuna og svo sagdi hann, “men mor, når jeg er voksen kan jeg selv gå over gaden og når du bliver Máni så holder jeg dig i hånden”.
Jæja best ad skrida upp i svo ad eg støkkvi fram ur thegar vekjaraklukkan hringir….
goda nott